جشن بنیادگذاری حزب توده ایران در ونکوور-کانادا

جشن هشتاد و یکمین سالگرد بنیادگذاری حزب توده ایران در روز شنبه ۹ مهرماه/ ۱ اکتبر، به‌همت رفقا و دوستداران و هواداران حزب و با شرکت عده ای از هم‌میهنان ایرانی و خصوصا تعداد چشمگیری از رفقای جوان دهه هفتادی و هشتادی، در شهر ونکوور (کانادا در دفتر حزب کمونیست کانادا واحد ونکوور) با شور و شادی برگزار شد. رفقای توده ای بار دیگر با پیمان بر ادامه دادن به راه حزب توده ایران، حزب توده‌های زحمتکش و میهن‌دوست‌مان تاکید کردند. اکثر حاضرین پس از شرکت در راهپیمائی همبستگی با جنبش وسیع مردم میهنمان در دان تاون ونکوور به جشن آمده بودند و با خود پرچم ها ی دست ساز و شعار های نیروهای مترقی را که تهیه کرده و به تظاهرات برده بودند را همراه داشتند. فضایی پر از امید که همراه با نگرانی هائی برای شرایط مبارزان درصحنه مبارزه بود در چهره تک تک حاضرین خصوصا جوانان به چشم میخورد. رفقای توده‌ای در ونکوور از هفته‌ها پیش از برگزاری جشن، سازمان‌دهی این همایش را آغاز کرده بودند. رفقا سالن جشن را با پوسترهایی از رهبران برجسته و رفقای قهرمان حزبی همچون حیدرخان عمواوغلی، دکتر ارانی، روزبه، انوشه، و دیگر رفقای شهید حزبی و نیز تعدادی از پوسترهای حزب در ارتباط با فاجعه ملی تزئین و تلاش کرده بودند تا فضایی گرم و رفیقانه برای پذیرایی از حاضران آماده کنند. در ابتدای مراسم یکی از رفقای مجری، با خوش آمد گوئی به میهمانان تغییراتی که در برنامه به علت شرایط ویژه پیش آمده در میهنمان، بوجود آمده را به اطلاع رساند. برنامه در واقع عمدتا پیرامون جنبش و در واقع راهکارهائی که فعالین اجتماعی شهر در این شرایط ویژه با آن روبرو میباشند را به بحث و گفتگو میگذاشت. تاکید بر همگانی شدن بحث بود. پس از این مقدمه ویدئو کلیپ “سرود چهارم حزب” نمایش داده شد که شور و شوقی وصف‌ناپذیربه‌  وجود آورد و همنوائی حاضران با سرود را  به‌دنبال داشت.

پس از آن مجری از مهمانان خواست تا به ‌یاد تمامی جان‌باختگان حزب و همچنین تمامی جان‌باختگان راه استقلال، آزادی، صلح و عدالت اجتماعی در ایران خصوصا شهدای جنبش اخیر، به‌پا خاسته و یک دقیقه سکوت کنند. سپس رفیق دیگری فرازهایی از اعلامیه کمیتۀ مرکزی حزب به‌مناسبت هشتاد و یکمین سالگرد بنیادگذاری حزب را برای حاضران خواند.  پس از آن رفیق دیگری سند کنگره هفتم حزب در مورد تغییر شعار حزب از طرد ولایت فقیه به “با هم به سوی تشکیل جبهه واحد ضد دیکتاتوری برای آزادی، صلح، استقلال، عدالت اجتماعی و برپایی جمهوری ملی و دموکراتیک” را توضیح داد. او با تاکید بر خیزش عمومی و شعارهای مورد استفاده در جنبش که دقیقا بر گذار از جمهوری ولایی استوار است، درستی تصمیم کنگره حزب مبنی بر تغییر شعار را در لحظه کنونی به حاضرین یادآور شد. پس از آن رفیق دیگری در مورد سند جمهوری ملی و دموکراتیک و بخش مربوط به اتحادها را توضیح داد. وی با طرح خواسته های حداقلی پیشنهادی حزب ما برای تشکیل جبهه واحد ضد دیکتاتوری اهمیت حاکمیت ملی، آزادی و عدالت اجتماعی را توضیح داد.

پس از این سخنان، بحث میزگردی اصلی این برنامه که اختصاص داشت به بررسی نحوه کار جمعی فعالین اجتماعی شهر در همبستگی با جنبش، آغاز گشت. در ابتدا یکی از رفقای مجری با توضیح آنکه چون امکان بحث و تبادل نظر برای همگان فراهم شود باید وقت سخنرانان محدود شود، قواعد زمانی میزگرد را برای شرکت کنندگان توضیح داد که مورد تصویب همه قرار گرفت. سپس سخنان آغازین را به توضیح کوتاهی در مورد نحوه آغاز جنبش اختصاص داد. وی از جمله گفت: “واقعیتهای شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی میهنمان در ماههای گذشته نشان از ناتوانی مجموعه نظام برای گذار از بحران فراگیر در همه ابعاد میداد.  از طرفی اخبار و داده ها در ارتباط با حرکتهای صنفی منظم و مداوم مردم از جمله بازنشستگان، معلمان، کارگران پیمانی و سایر حرکتها و اعتصابهای کارگری در ماهها و سالهای گذشته نشان از آمادگی مردم  برای آغاز یک جنبش سراسری با کوچکترین تلنگری داشت. چیزی که حتی خود کارگزاران رژیم بارها و بارها مطرح کرده بودند، هر چند که هنوز جبهه ای که بتواند این جنبش را راهبری نماید بوجود نیامده است.  در این هنگام این تلنگر را کشته شدن مظلومانه ژینا (مهسا) امینی زد.” او سپس با حمله به نیروهائی که خود را “چپ” میدانند و این جنبش وسیع را “انقلاب مخملی و نارنجی” که توسط امپریالیسم رهبری میشود میخوانند، تاکید کرد این نیروها با توجه به قراردادهای اخیر جمهوری اسلامی با چین و روسیه و یا وارد شدن آن به پیمان شانگهای و بریکس این نظریه را تبلیغ میکنند که سیاستهای خارجی “اصولی” رژیم در نهایت باعث تصحیح سیاستهای اقتصادی و داخلی رژیم میگردد و کشور را به اتخاذ سیاستهای اقتصادی مردمی رهنمون خواهد کرد. این نیروها یا در بهترین حالت به علت عدم درک درست از ماهیت طبقاتی نیروهای حاکم در ایران، مردم را به ناکجا آباد رهنمون میکنند و خاک در چشم آنها میپاشند و یا در بدترین حالت از نهادهای امنیتی رژیم خط میگیرند. در هر دو حال آنها مدتهاست که عملا به دنباله رژیم تبدیل شده اند. رفیق از آن طرف نیروهایی را که به هر نحو حتی با توسل به دخالت خارجی در صدد سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی میباشند، از جمله سلطنت طلبان را نیروهائی دانست که خواهان اعمال دیکتاتوری منتها نه با شکل اسلامی دانست. وی بعد از طرح این مقدمه به تظاهرات همان روز ونکوور اشاره کرد که چگونه سلطنت طلبها با در دست داشتن بلندگوها و نیز توزیع وسیع پرچمهای شیر و خورشید در صدد قبضه کردن تظاهرات به نفع خود بودند. وی بر اساس آن وظیفه هر یک از شرکت کنندگان را در این حرکتها و چگونگی کار مشترک برای خنثی کردن این شیوه های روشنی که سلطنت طلبها، مجاهدین و حزب کمونیست و کارگری به کار میبرند و عملا از حضور مردم در جهت منافع گروهی خود سوء استفاده میکنند را توضیح داد.  پس از آن رفیق مجری دیگر در توضیح اهداف جبهه واحد ضد دیکتاتوری اهمیت کار مشترک بر اساس “منشور آزادی” را بیان کرد. او با بیان تمامی بندهای منشور آزادی اهمیت تشکیل هر چه سریعتر جبهه واحد ضد دیکتاتوری را گوشزد نمود. پس از آن میهمانان جشن با تبریک سالروز تاسیس حزب و تشکر از امکان این گردهمائی برای بحث خصوصا با جوانان که بخشی از آنها در سالهای اخیر به کانادا آمده بودند و شناخت دقیقی از شرایط میهن داشتند در میزگرد شرکت کردند بحثها در محیطی رفیقانه در هنگام صرف شام و نیز بعد از آن ادامه داشت. شرکت جوانان در بحث و توضیح دیدگاههای خود فضای بسیار زنده و پر نشاط و امیدی را ایجاد کرده بود. در پایان مراسم کیک هشتاد و یک سالگی حزب که مزین به گل سرخ حزب بود کام  حاضران  را در این مناسبت شیرین کرد.

حاضرین تقریبا به اتفاق خواستار ادامه این بحثها و بررسی راهکارهای مشترک در ونکوور برای همبستگی با جنبش وسیع مردمی بودند.

به نقل از «نامۀ مردم» شمارۀ  ۱۱۶۷، ۲ آبان ۱۴۰۱