مسایل سیاسی روز

برگزاری موفق نشست سالانهٔ حزب‌های کمونیست و کارگری جهان در کوبا – متن سخنرانی نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران در بیست‌ودومین نشست بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری جهان

 

بر اساس تصمیم کارگروه تدارک نشست بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری در اسفند ۱۴۰۰ در لیسبون، بیست‌ودومین نشست حزب‌های برادر با میزبانی حزب کمونیست کوبا در روزهای ۵ تا ۷ آبان در هاوانا، پایتخت کوبا، برگزار شد. در این نشست موفق، ۷۳ حزب کارگری و کمونیست از ۵۷ کشور از هر پنج قارهٔ جهان شرکت داشتند. در جلسهٔ پایانی نشست در روز ۷ آبان، دبیر اول حزب کمونیست کوبا و رئیس‌جمهور آن کشور شرکت و سخنرانی مهمی ایراد کرد.

به دعوت حزب کمونیست کوبا، نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران در این نشست شرکت کرد. طبق برنامهٔ نشست، نمایندهٔ حزب ما در روز ۲۸ اکتبر/۶ آبان برای رفقای حاضر در نشست سخنرانی کرد که با استقبال گرم رهبران و نمایندگان حزب‌های برادر روبه‌رو شد. متن کامل این سخنرانی را همراه با همین خبر می‌توانید بخوانید. نمایندهٔ حزب ما در سخنرانی خود بر همبستگی برادرانهٔ حزب تودهٔ ایران با مردم و حزب کمونیست کوبا تأکید کرد. وی همچنین به بیان ویژگی‌های اوضاع سیاسی کنونی ایران پرداخت و از جمله بر این موارد تأکید کرد: روی برگرداندن وسیع توده‌های مردم و زحمتکشان از رژیم اسلام‌گرای سرکوبگر ایران و مخالفت آنان با این رژیم، خواست اکثریت جامعه برای گذار کامل از دیکتاتوری حاکم، و اینکه در پشت لفاظی‌های ضدّامپریالیستی پوچ جمهوری اسلامی ایران و مانورهای فراسرزمینی آن در ‏منطقه، حکومت استبدادی ایران بارها مددکار قدرت‌های امپریالیستی در تأمین منافع آنها بوده است.

طی روزهای برگزاری این نشست بین‌المللی، نمایندهٔ حزب ما در دیدارها و تبادل‌ نظرهای دوجانبه و چندجانبهٔ جداگانه‌ای با رهبران و نمایندگان حزب‌های برادر نیز شرکت کرد که در آنها دربارهٔ موضوع‌های مورد علاقه و توجه حزب‌های برادر صحبت شد. نمایندهٔ حزب ما در این تبادل نظرها بر اوج‌گیری مبارزهٔ مردم و زحمتکشان ایران برای گذار از رژیم دیکتاتوری حاکم و ضرورت ابراز وسیع‌ترین همبستگی بین‌المللی با این مبارزه تأکید کرد.

گزارش مفصل‌تر بیست‌ودومین نشست بین‌المللی حزب‌های کارگری و کمونیستی جهان در شمارهٔ جدید «نامهٔ مردم» منتشر خواهد شد.

متن سخنرانی نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران در بیست‌ودومین نشست بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری که در روزهای ۲۷ تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۲ (۵ تا ۷ آبان ۱۴۰۱) در هاوانا، کوبا، برگزار شد.

 

موضوع اصلی نشست: همبستگی با کوبا و همهٔ ملت‌های مبارز جهان. ما در اتحاد با یکدیگر ‏در مبارزهٔ ضدامپریالیستی قوی‌تر هستیم؛ همراه با جنبش‌های اجتماعی و مردمی، در ‏برابر سرمایه‌داری و سیاست‌هایش، تهدید فاشیسم و جنگ؛ در دفاع از صلح، ‏محیط‌زیست، حقوق کارگران، همبستگی، و سوسیالیسم.‏

 

رفقای عزیز،

به‌نمایندگی از حزب تودهٔ ایران مایلم از این فرصت استفاده کنم و از حزب کمونیست برادر کوبا تشکر ‏کنم که میزبان این گردهمایی مهم کمونیست‌های جهان در سرزمینی است که در حال حاضر سوسیالیسم ‏به رهبری حزب کمونیست در آن در حال ساخت است. نشست کنونی ما در هاوانا نخستین نشست ‏حضوری ما از زمان آغاز همه‌گیری کووید است. و چه کشوری مناسب‌تر از کوبا برای برگزاری این ‏نشست که نه‌فقط برای خودش، بلکه همچنین برای کمک به دیگر کشورهای جهان در مهار کردن این همه‌گیری تلاش ‏چشمگیری کرد.‏

بیست‌ودومین نشست بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری در بحبوحهٔ وضعیت چالش‌برانگیزی ‏برگزاری می‌شود که در آن جامعهٔ بشری نه‌فقط با بحران عمیق سرمایه‌داری روبه‌روست، که از سال ‏‏۲۰۰۸ تا کنون ادامه دارد، بلکه در پی حملهٔ روسیه به اوکراین- رخدادی که به امپریالیسم و برنامه‌های ‏آن در گسترش ناتو در اروپا خدمت کرد- امکان وقوع درگیری نظامی جهانی نیز افزایش یافته است.‏

توازن جهانی نیروها

رفقای عزیز،

چند روز دیگر، صدوپنجمین سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر است که جهان را دگرگون کرد و برای ‏نخستین بار در عمل ثابت کرد که جایگزینی واقعی و عملی برای سرمایه‌داری وجود دارد. به‌رغم ‏عقب‌نشینی‌های جنبش کمونیستی و طبقهٔ کارگر در پی فروریزی اتحاد شوروی و دولت‌های بلوک شرق، که نظریه‌پردازان سرمایه‌داری آن را «پایان تاریخ» تفسیر کردند، سی سال پس از آن روزها، ‏امروزه آرمان‌های مارکس و انگلس و لنین برای داشتن دنیایی بهتر و فارغ از استثمار بار دیگر همه‌گیر شده است ‏و برای تحقق آنها کوشش می‌شود.‏

از نظر ما، توازن جهانی نیروها در برابر سلطه و سرکردگی آمریکا در حال تغییر است، زیرا آمریکا دیگر ‏نمی‌تواند «نظم جهانی» را به‌سود خود حفظ و تحکیم کند. یک عامل مهم در این تغییر تدریجی، توسعهٔ ‏اقتصادی چشمگیر چین و پیشرفت آن در عرصهٔ فنّاوری است. آمریکا و متحدان کلیدی اروپایی‌اش برای ‏مقابله با این وضع، جهان را به سمت «جنگ سرد جدید» خطرناکی سوق می‌دهند که چین را هدف قرار ‏داده است، حتی در حالی که چین فعالانه از هرگونه موضع‌گیری تهاجمی خودداری می‌کند و خواهان ‏صلح و همکاری است. همان‌طور که در حال حاضر در اوکراین شاهدیم، هر محاسبهٔ غلط ‏به‌راحتی ممکن است «جنگ سرد» را به «جنگ گرم» و درگیری نظامی همه‌جانبه‌ای بکشاند که برای ‏جامعهٔ بشری فاجعه‌بار خواهد بود. ‏

همبستگی با کوبا ضروری است!

رفقای گرامی،

آمریکا به‌روشنی نشان داده است که برای حفظ منافع و پیشبُرد سیاست‌های امپریالیستی خود حاضر ‏است از سلاح قدرت مالی جهانی خود علیه هر کشور یا ملتی- به‌ویژه علیه کوبا و ونزوئلا، و حتی ایران- ‏استفاده کند. فقط نیروهای مترقی هستند که با چنین شیوه‌های غیرانسانی و رذیلانه مخالفت می‌کنند، ‏در حالی که به‌اصطلاح «جامعهٔ جهانی»، زیر سیطرهٔ نومحافظه‌کاران و لیبرال دموکرات‌ها و سوسیال ‏دموکرات‌ها در دولت‌های پیشرفتهٔ سرمایه‌داری، و نیز رسانه‌های شرکتی، یا در این باره سکوت ‏می‌کنند یا حتی از این شیوه‌ها حمایت ضمنی می‌کنند.‏

ایالات متحد آمریکا همچنان انقلاب کوبا و آرمان‌ها و دستاوردهایش را تهدیدی شیطانی در قارهٔ آمریکا نشان ‏می‌دهد. هدف از محاصرهٔ اقتصادی و تحریم‌های غیرانسانی علیه کوبا، که ۶۲ سال است اعمال می‌شود، ‏عقیم گذاشتن تلاش‌های کوبا در ادامهٔ راهش برای ساختن سوسیالیسم است. دولت‌های پیاپی ‏آمریکا حق ملت کوبا برای تصمیم‌گیری دربارهٔ آیندهٔ خود را آشکارا تهدید کرده‌اند. دولت بایدن به همان ‏سیاست خارجی رئیس‌جمهور قبلی ادامه می‌دهد که برای برانگیختن ناآرامی‌های داخلی و دامن زدن به آنها، با هدف ‏سرنگونی دولت سوسیالیستی کوبا، تلاش کرد.‏

حزب تودهٔ ایران همواره از حامیان سرسخت انقلاب کوبا و اهداف عالی آن برای ساختن سوسیالیسم ‏بوده است و همراه با مردم کوبا و حزب کمونیست کوبا، همچنان به این حمایت خود ادامه خواهد داد.‏

حزب تودهٔ ایران سیاست‌های مداخله‌گرایانه و تحریک‌آمیز امپریالیسم به سرکردگی آمریکا در کوبا و ‏کشورهای دیگر را محکوم می‌کند.‏

حزب تودهٔ ایران همراه با همهٔ مردم و نیروهای پیشرو در سراسر جهان خواستار لغو بدون قید و شرط ‏تمام تحریم‌های تحمیلی آمریکا بر کوبا است. اکثریت قاطع کشورهای جهان بارها در مجمع عمومی ‏سازمان ملل متحد رسماً خواستار پایان دادن به تحریم‌های آمریکا علیه کوبا شده‌اند. فقط دولت آمریکا ‏و دولت نژادپرست اسرائیل همواره به این خواست رأی مخالف داده‌اند.‏

در ایران، مردم برای آزادی، کرامت، صلح، و عدالت مبارزه می‌کنند

رفقای عزیز،

طی چند هفتهٔ اخیر، ایران در تمام ۳۱ استان خود و در بسیاری از ‏شهرها و شهرستان‌ها بار دیگر شاهد خیزش توده‌یی تازه‌ای بوده است. معترضان خواستار حقوق بنیادی انسانی و دموکراتیک خود و خواستار ‏عدالت اجتماعی‌اند. اکنون، معترضان آشکارا خواستار پایان دادن به دیکتاتوری دین‌سالار حاکم ‏هستند.‏

این اعتراض توده‌یی چهارمین خیزش گسترده و پیگیر در ۱۲ سال اخیر است. خیزش کنونی به‌روشنی ‏نشان می‌دهد که مردم ایران عمیقاً و به طور گسترده دست رد به سینهٔ دیکتاتوری حاکم و احکام ارتجاعی ‏آن زده‌اند. زنان و دانشجویان و جوانان در پیشاپیش صفوف این مبارزه قرار دارند.‏

اعتراض‌های گستردهٔ کنونی در ادامهٔ دو سال اعتصاب مداوم و گستردهٔ کارگران و معلمان و بازنشستگان، و ‏همچنین تظاهرات زنان و دانشجویان علیه سیاست‌های ظالمانه و ضدمردمی رژیم حاکم صورت می گیرد که فقر بی‌سابقه‌ای برای مردم ایران به همراه داشته است.‏

حتی بر اساس آمار خود رژیم، تقریباً ۴۰درصد از جمعیت ایران در زیر خط فقر زندگی می‌کنند. این ‏وضعیت نتیجهٔ ده‌ها سال اجرای سیاست‌های نولیبرالی در این حکومت است که صندوق بین‌المللی پول ‏و بانک جهانی تجویز و تشویق کرده‌اند، و از جمله شامل خصوصی‌سازی بی‌رویّه، ورشکستگی بسیاری از ‏بنگاه‌های کوچک و متوسط، بیکاری سرسام‌آور، و پایمال شدن وحشیانهٔ حقوق و حمایت‌های اجتماعی ‏کارگران بوده است. منافع طبقاتی این رژیم همسویی تنگاتنگ و محکمی با منافع بورژوازی بزرگ فاسد و ‏انگلی دارد که سمت‌گیری اقتصادی و سیاسی کشور را تعیین می‌کند.‏

خیزش بی‌وقفهٔ زحمتکشان ایران- به‌ویژه زنان، جوانان، دانشجویان، و (در روزهای اخیر) کارگران ‏قراردادی در میدان‌های نفتی جنوب کشور- رژیم حاکم را با چالشی جدّی روبه‌رو کرده است. حزب ما ‏توجه دارد که نیروهای امپریالیستی و همدستان منطقه‌یی ارتجاعی آنها- به‌ویژه رژیم عربستان سعودی و ‏دولت نژادپرست اسرائیل- قیام کنونی را فرصتی برای دخالت در امور ایران و تقویت نیروهای ‏ضددموکراتیک می‌بینند،‌ نیروهایی مانند بقایای رژیم برکنار شدهٔ شاه و سازمان مجاهدین خلق مستقر ‏در آلبانی که سعودی‌ها تأمین مالی می‌کنند.‏

حزب ما به‌صراحت اعلام کرده است که در برابر هرگونه مداخلهٔ امپریالیستی در ایران خواهد ایستاد. ما ‏از همهٔ نیروهای مترقی و چپ ایران خواسته‌ایم که همراه با یکدیگر به جبههٔ ضددیکتاتوری برای برپایی ‏دولت دموکراتیک-ملی بپیوندند که هدفش برقراری آزادی و استقلال و عدالت اجتماعی در ایران است.‏

رفقای عزیز،

باید تأکید کنیم که در پشت لفاظی‌های ضدّامپریالیستی پوچ رژیم ایران و مانورهای فراسرزمینی آن در ‏منطقه، جمهوری اسلامی ایران مددکار همیشگی منافع امپریالیستی بوده است. این مددرسانی را می‌توان ‏در موارد متعدد دید: از حمایت جمهوری اسلامی از کُنتراها (ضدانقلابی‌ها) در نیکاراگوئه گرفته تا رابطهٔ پنهانی جمهوری اسلامی ایران با آمریکا و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی در دههٔ ۱۹۸۰، تا مشارکت فعال و مکرر آن در ‏بی‌ثبات‌سازی و سرنگون کردن جمهوری دموکراتیک خلق افغانستان، [و از مشارکت] در جنگ داخلی در تاجیکستان و در ‏تهاجم و اشغال بعدی هر دو کشور افغانستان و عراق، تا حمایت مداوم از ‏برخی از ارتجاعی‌ترین نیروهای منطقه (از جمله طالبان).  و اینها فقط چند نمونه از کارنامهٔ ‏ضدّامپریالیستی ادّعایی جمهوری اسلامی ایران است!‏

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران فقط با غریزهٔ حفظ و بقای رژیم دین‌سالار حاکم تدوین ‏می‌شود. به همین علت، بر خلاف تبلیغات خودش، نه‌فقط رهبری رژیم به توافق با آمریکا خواهد رسید ‏‏(همان‌طور که در گذشته رسیده است) بلکه به همکاری برای تأمین منافع امپریالیسم به سرکردگی آمریکا ‏در منطقه ادامه خواهد داد. سیاست‌های خارجی این رژیم ماجراجویانه و خطرناک است و به‌هیچ‌وجه، ‏نه نمایندهٔ منافع مردم ایران و نه در خدمت منافع مردم ایران است!‏

رفقای گرامی،

کنگرهٔ هفتم حزب تودهٔ ایران در خرداد ۱۴۰۱ با موفقیت برگزار شد. اسناد اصلی سیاست‌های حزب ‏که در کنگره تصویب شد، بر اساس آماده‌سازی زمینه- در شرایط مشخص کنونی- برای تحقق انقلاب ‏ملی-دموکراتیک تدوین شده است. در این مقطع زمانی، انقلاب ملی-دموکراتیک تنها وسیله برای گذار ‏ایران از چنگال دیکتاتوری به مرحله‌ای است که بتوان در آن دگرگونی‌های بنیادی ضروری را به دست ‏مردم و برای تأمین منافع مردم تحقق بخشید، و در نهایت، زمینهٔ ساختن سوسیالیسم در ایران را آماده ‏کرد. سلطهٔ رژیم ولایی و اسلام سیاسی بر ایران از زمان شکست انقلاب مردمی ۱۳۵۷ در اوایل دههٔ ‏‏۱۳۶۰، مانع ایجاد دگرگونی‌های بنیادی ضروری در ایران برای تضمین صلح و حاکمیت ‏ملی، تأمین حقوق و آزادی‌های انسانی و دموکراتیک، و تحقق عدالت اجتماعی بوده است. آنچه در ‏واقع در طول ۴۰ سال گذشته در ایران رخ داده است خیانت به آرمان‌ها و اهداف اصلی انقلاب ۱۳۵۷ ‏و شکست خوردن انقلاب است. بیشتر آن آرمان‌ها و هدف‌ها امروزه نیز همچنان تحقق‌نیافته باقی مانده ‏است. تجربه به ما آموخته است که انقلاب ملی-دموکراتیک تهدیدی برای امپریالیسم آمریکا و سلطهٔ ‏آن است. بنابراین، از این دیدگاه، ما مبارزه با امپریالیسم را عنصری مهم در روند تدارک و تحقق انقلاب ‏ملی-دموکراتیک و در واقع در تثبیت دستاوردهای درازمدت آن می‌دانیم.‏

در این مبارزه، اهمیت زیادی دارد که ما کمونیست‌ها اعتماد و اطمینان زحمتکشان و همچنین طیفی از ‏دیگر قشرهای اجتماعی را به دست آوریم تا بتوانیم جبههٔ متحد خلق را بسیج کنیم. تحقق این امر فقط ‏از راه تلفیق خواستِ تأمین حقوق بشر و حقوق دموکراتیک با دگرگونی‌های بنیادی برای بهبود وضعیت ‏اجتماعی و اقتصادی اکثریت مردم ممکن است.‏

بدون ایجاد جبههٔ گستردهٔ متحد خلق پیش‌گفته، نیروهای ارتجاعی می‌توانند در جنبش نفوذ پیدا کنند و ‏سپس قدرت سیاسی را به دست گیرند، همان‌طور که در سال ۱۳۵۷ در ایران پیش آمد.

قدرت‌گیری سیاسی راست افراطی و فاشیستی در چند سال اخیر در چند کشور، از جمله در آمریکا، ‏آشکار بوده است. این همان آمریکایی است که به نام «دموکراسی» شش دهه تحریم بر کوبا اعمال کرده ‏و برای فرونشاندن خواست مردم در کشورهای دیگر، کودتاهای بی‌شماری ترتیب داده است.‏

یکی دیگر از پیامدهای ناتوانی و ناکامی در ایجاد جبههٔ گستردهٔ متحد خلق علیه رژیم‌های ارتجاعی محلی و ‏امپریالیسم، ناتوانی در دفاع از صلح جهانی، محیط‌زیست جهان، و در واقع دفاع از کل جامعهٔ بشری ‏است. همان‌طور که پیامدهای وقایع اسف‌بار جنگ روسیه و اوکراین نشان داده است، جهان- به پیشتازی آمریکا و ناتو- به سمت ‏نظامی شدن سریع رفته است، و اکنون چشم‌انداز درگیری فجیع‌تری، حتی ‏جنگ هسته‌یی، آشکارا در هر دو طرف دیده می‌شود.‏

در نهایت، ریشهٔ بحران‌های عمده‌ای که بشر در حال حاضر با آنها مواجه است، در سرمایه‌داری نهفته ‏است.‏

سرمایه‌داری در بحران طولانی عمیقی قرار دارد و می‌بینیم که نیروهای راست افراطی، همراه با ‏گرایش‌های نظامی‌گرایانه، بار دیگر در حال ظهورند. این وضعیت خطرناکی برای بشر است. ولی در عین ‏حال، فرصتی است برای کمونیست‌ها و دیگر نیروهای مترقی که با سرمایه‌داری و سیاست‌های آن، ‏تهدید فاشیسم، و جنگ مقابله کنند و برای دفاع از صلح، محیط‌زیست، حقوق کارگران، همبستگی، و ‏سوسیالیسم بکوشند. بر عهدهٔ ماست که این فرصت را از دست ندهیم و از مسئولیت خود در این ‏عرصه شانه خالی نکنیم.‏

سرمایه‌داری نه‌فقط برای بحران‌های خطرناکی که امروزه جامعهٔ‌ بشری با آنها روبه‌روست هیچ راه‌حلی ‏ندارد، بلکه خود عامل اصلی این مشکلات است. البته، همهٔ ما می‌دانیم که پیشروی به سوی ‏سوسیالیسم فرایندی شدنی ولی پیچیده است که در هر کشوری متفاوت خواهد بود و به مرحلهٔ توسعهٔ ‏اجتماعی و اقتصادی بستگی دارد. با این حال، تغییری لازم و حیاتی است که به‌خاطر بشر و سیارهٔ ما باید ‏صورت گیرد.

به همهٔ شما در مبارزه‌تان در راه تحقق صلح، پیشرفت، و سوسیالیسم درود می‌فرستیم.

پیروز باشید.

زنده باد همبستگی انترناسیونالیستی.

با درودهای رفیقانه،

کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا