سلام انقلاب

به دعوت رهبری حزب کمونیست آمریکا، نمایندهٔ شعبهٔ بین‌المللی حزبمان روز ۲۰ آبان ۱۴۰۱ در برنامهٔ هفتگی حزب برادر با عنوان “صبح به خیر انقلاب!” شرکت کرد و دربارهٔ ماهیت جنبش اعتراضی مردمی جاری در ایران و ضرورت همبستگی بین‌المللی با این جنبش صحبت کرد. این برنامه به مرور رخدادهای جاری در آمریکا و جهان اختصاص دارد.

مجری برنامه نخست دربارهٔ چگونگی شروع اعتراض‌ها، خواست‌های این جنبش، و چشم‌انداز آن پرسید. در پاسخ، رفیق حزبی دربارهٔ چرایی و چگونگی بازداشت مهسا امینی و سپس مرگ او در بازداشت گشت ارشاد در روز ۲۵ شهریور توضیحی مقدماتی داد. همچنین، وی توضیح مختصری دربارهٔ گشت ارشاد و عملکرد آن در جمهوری اسلامی داد. در ادامه، رفیق توده‌ای به اعتراض‌های توده‌یی در سال‌های اخیر، به‌ویژه اعتراض‌های پس از “جنبش سبز” در سال ۱۳۸۸، اشاره کرد که همگی موجب انباشت خشم عمومی و زمینه‌ساز جنبشی بودند که امروز در ایران جریان دارد. مرگ مهسا امینی جرقه‌ای بود که “آتش خشم مردم و خیزش جاری را برافروخت… مردم ایران احساس می‌کنند که دست و پای آنها از هر لحاظ در قوانین اسلامی بسته شده است.” وی سپس به ماهیت جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد که حکومتی است مبتنی بر در هم آمیختن دین و دولت، آن هم به طوری که دین دست بالا را دارد و ولی فقیه فراتر از قانون مدنی عمل می‌کند. “در چنین حکومتی، قوانین جزایی بر پایهٔ دین و شریعت اسلام تنظیم می‌شود.” وی در ادامه گفت: “جان مردم به لب رسیده است. جنبش اعتراضی اکنون فراتر از اعتراض به حجاب اجباری رفته و کل حکومت را نشانه گرفته است. مردم ایران می‌خواهند کرامت انسانی، عدالت، و آزادی خود را پس بگیرند. شعار زیبای ‘زن، زندگی،‌ آزادی’ بیان کنندهٔ همین خواست است.” رفیق توده‌ای سپس به کشته شدن بیش از ۳۰۰ تن، از جمله در حدود ۵۰ کودک و نوجوان، به دست نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی، و نیز بازداشت ۱۴ تا ۱۵ هزار تن از معترضان در تظاهرات دو ماه اخیر در سراسر کشور و صدور حکم اعدام برای برخی از آنها به عنوان “محارب با خدا” اشاره کرد. رفیق ما در پاسخ به سؤال مجری برنامه دربارهٔ ترکیب اجتماعی معترضان توضیح داد که گرچه تظاهرات اخیر در اعتراض به مرگ مهسا امینی و اعتراض به حجاب اجباری آغاز شد و زنان، به‌ویژه زنان جوان، نقش برجسته‌ای در آن به عهده داشتند و دارند، امروزه اقشار مردمی گوناگونی در اعتراض‌ها شرکت دارند. وی گفت که علاوه بر محدود شدن آزادی‌ها، دشواری‌های اقتصادی، که تحریم‌ها آن را شدیدتر کرده است، سهم عمده‌ای در برانگیختن مردم به شرکت در اعتراض‌ها دارد. در این باره، او به اجرای سیاست‌های نولیبرالی مانند خصوصی‌سازی و محدود کردن تشکل‌های صنفی اشاره کرد که متشکل شدن نیروهای اجتماعی را دشوار کرده است. وی ضمن اشاره به شرکت بارز و برجستهٔ جوانان و دانشجویان در اعتراض‌های جاری، به حضور مردم عادی از قشرهای اجتماعی گوناگون در خیابان‌ها اشاره کرد، گرچه این حضور در چارچوب فعالیت متشکل صنفی و سندیکایی نیست. “به علت سختی‌های زندگی، مردم برای بازپس گرفتن کرامت خود، برای داشتن زندگی عادی، زندگی شایسته، به خیابان‌ها می‌آیند.” وی در ادامه گفت که با وجود این، حکومت ایران حتی یک گام به عقب ننشسته است و مانند اعتراض‌های سال‌های گذشته، دست به سرکوب بی‌رحمانه‌ای زده است. به همین علت، “این جنبش نیز ممکن است سرکوب و موقتاً خاموش شود، ولی از بین نخواهد رفت، چون هیچ مشکلی از مردم حل نشده است.”

رفیق سپس در پاسخ به سؤال مجری دربارهٔ اینکه نیروهای ترقی‌خواه خارجی در ارتباط با جنبش جاری مردم ایران چه می‌توانند بکنند گفت: “پیش از هر چیز، از حزب کمونیست آمریکا تشکر می‌کنیم که اعلامیهٔ همبستگی [با مبارزهٔ مردم ایران] منتشر کرد. بهترین کاری که شما می‌توانید بکنید، بازتاب دادن خواست‌های مردم ایران و شعار ‘زن، زندگی، آزادی’ مردم ایران است.” وی سپس با اشاره به تظاهرات ایرانی‌های خارج از کشور در حمایت از مبارزهٔ مردم ایران در داخل کشور و ضرورت پشتیبانی از این تظاهرات، بر موضع حزب تودهٔ ایران در “مخالفت با هر گونه دخالت خارجی، به‌ویژه قدرت‌های امپریالیستی در امور داخلی ایران” تأکید کرد. او گفت که آنچه مردم ایران می‌خواهند، فقط ابراز همبستگی و بازتاب دادن صدای مردم ایران است، “مانند این برنامه و همین کاری که شما می‌کنید که کمک بزرگی است. اگر امکان داشته باشد، می‌توانید از دولت ایران بخواهید که زندانیان سیاسی را آزاد کند،‌ و خشونت [علیه معترضان] را متوقف کند.”

در پایان، رفیق توده‌ای ضمن تشکر مجدد از رفقای آمریکایی، ابراز امیدواری کرد که هرچه زودتر مبارزهٔ مردم ایران به برچیده شدن حکومت دین‌سالار ایران، جدایی دین از دولت، و برقراری دولت ملی و دموکراتیک بینجامد.

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۶۹، ۳۰ آبان ۱۴۰۱