آیا وعدهٔ ساخت سالی یک میلیون مسکن برای کارگران تحقق‌پذیر است؟!
بنابه آمارهای رسمی، بیش از ۵۰ درصد کارگران کشورمان مستأجرند، این آمارها نشان می‌دهند که حدود ۶ میلیون خانوار کارگری با ضریب بُعد خانوارِ ۳ نفره محروم از داشتن خانه ملکی هستند و با توجه به فاصلۀ عمیق درآمد سالانۀ کارگران با قیمت مسکن، خرید خانه برای آنان به رؤیا تبدیل شده است و با دستمزدهای حداقلی ماهانه‌شان حتا توان پرداخت اجاره خانه‌ای در حاشیه‌های کلان‌شهری مانند تهران را ندارند. گزارش بانک مرکزی نشان می‌دهد شاخص کرایه مسکن اجاره‌ای در شهر تهران و در کل مناطق شهری در آبان‌ماه امسال ۳۹.۸ و ۴۵ درصد نسبت به ماه مشابه سال گذشته افزایش داشته است.
ساخت یک میلیون مسکن در سال، از وعده‌های ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور برگماردهٔ ولی فقیه است. اما با اعلام طرح پر‌طمطراقی به‌نام “پروژهٔ نهضت ملی مسکن” خیلی زود آشکار شد این دولت توان عملی‌کردن وعده‌اش را ندارد. درآمد اندک کارگران و زحمتکشان و ممکن نبودن تأمین پول پیش برای خرید این خانه‌ها از سوی آنان جزو مشکل‌های اساسی‌ای است که دولت ابراهیم رئیسی بنابر ماهیت ارتجاعی‌اش به آن‌ها توجه نمی‌کند. در وضعیتی که گزارش‌ها و آمارهای ارائه شده از دستمزدهای ناچیز و بحران جدی معیشت کارگران و زحمتکشان حکایت دارند، خرید خانه برای کارگران بدون حمایت دولت غیرممکن است. یک کارگر حداقل‌بگیر با حقوق ماهانه شش میلیون تومان با فرض اینکه تمام دستمزدش را پس‌انداز کند و تورم هم افزایش پیدا نکند در بهترین حالت بعد از حدود ۴۰ سال می‌تواند صاحب یک خانهٔ ۶۰ متری شود. برخلاف گزافه‌گوئی‌های سران نظام دربارهٔ توان حکومت به مقابله با تحریم‌ها و معضل‌های اقتصادی، زندگی پررنج و مشقت مردم به‌ویژه کارگران و زحمتکشان گویای واقعیت جاری در کشور است. شکاف هزینه و درآمد خانوارهای کارگری دم به‌دم عمیق‌تر می‌شود.
کارگران و زحمتکشان برای آنکه صاحب مسکن شوند، در اعتراض‌ها و اعتصاب‌های گوناگون‌شان از دولت‌های رنگارنگ این رژیم ضد کارگری، تضمین امنیت شغلی، افزایش دستمزدها مطابق نرخ واقعی تورم، پایان دادن به خصوصی‌سازی، کوتاه‌کردن دست دلالان و پیمانکاران کار، استخدام رسمی، و ایجاد سندیکاهای مستقل را همواره خواستار شده‌اند و جز کتک و بازداشت پاسخی نگرفته‌اند. ضامن دستیابی به حقوق پایمال‌شده کارگران و زحمتکشان و خواسته‌هایی چون کار، مسکن، آزادی، اتحاد و مبارزه‌ای منسجم و سازمان‌یافته است.
به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۶۷، ۱۲ دی ۱۴۰۱
