مروری بر هجدهمین کنگرهٔ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری (بیانیه رُم)- بخش دوم

وظیفه‌های فدراسیون:

۷.‌  در عمل، ما از مشارکت برابر زنان و جوانان در کارها و فعالیت‌های اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری حمایت می‌کنیم. ما شرایطی فراهم می‌کنیم که آنان بتوانند مسئولیت‌ها و موقعیت‌های مهمی را به‌عهده گیرند، و به کار آنان اعتماد داریم. ما اعضا و کادرهای خود را، از زن و مرد، آموزش می‌دهیم که همراه با یکدیگر علیه استثمار اقتصادی- اجتماعی مبارزه کنند.

۸. ما خواستار سندیکاهای طبقاتی، توده‌ای، و دموکراتیکی هستیم که مدرسه‌ای برای مبارزات اجتماعی و رهایی طبقهٔ کارگر باشند. ما می‌خواهیم که آن‌ها کار جمعی کنند و همیشه به پایگاه‌های خود و کارگرانِ عادی رجوع کنند. می‌خواهیم که جبهه‌ای پایدار و تزلزل‌ناپذیر علیه بوروکراسی، نخبه‌گرایی، شغل‌گرایی، و فساد باشند.

۹.‌  فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری در سازمان‌های بین‌المللی‌ای که حضور دارد فعالیت مؤثری می‌کند تا مواضع و موقعیت جنبش سندیکایی طبقاتی را ترویج و سرشت ضدّکارگری سازمان‌هایی را افشا کند که اصول اساسی خود و علت اساسی بنیادگذاری خودشان را نیز نقض می‌کنند.

۱۰. کل سازمان فدراسیون تلاش خود را روزمره وقف بهبود سطح زندگی زحمتکشان و تضمین مزد بهتر، امنیت شغلی، تأمین اجتماعی، و دانش و فرهنگ والاتر می‌کند. تأمین و تضمین نیازهای روز کارگران هدف همیشگی [کل سازمان فدراسیون در] هر سندیکا، کشور، ‌منطقه، و ناحیه است.

۱۱. امروزه، با توجه به پیشرفت‌های عظیم فناوری و انباشت ثروت، سطح نیازهای روز کارگران نیز باید بالاتر در نظر گرفته شود. فناوری‌های نوین و دیجیتالی شدن زندگی باید در خدمت بهبود زندگی کارگران باشد نه کسب سود بیشتر. این نیازهای روز،‌ از دیدگاه جنبش سندیکایی طبقاتی، بدون تردید شامل حق برخورداری از بهداشت و درمان رایگان، مسکن مناسب، دسترسی به آب تمیز، حق دسترسی به وسایل نقلیهٔ عمومی ایمن،‌ قابل‌اعتماد، و ارزان، و حق آموزش عمومی رایگان برای همهٔ کودکان است.

مبارزات کنونی طبقهٔ کارگر

۱۲. شیوهٔ تولید سرمایه‌داری ضمن غرق شدن در بحران ناشی از تضادهای درونی‌اش، همواره سعی می‌کند برتری و سرکردگی خود را حفظ کند. با توجه به اینکه اساس بقای سرمایه‌داری در تصاحب ثروتی است که طبقهٔ کارگر تولید می‌کند، وقتی که این نظام وارد بحران می‌شود بار بحران هم همیشه روی دوش طبقهٔ کارگر می‌افتد.

۱۳. بنابراین، به‌غیر از کاهش مکرر نرخ سود در سرمایه‌داری، به‌خصوص پس از سال‌های دههٔ ۱۹۷۰/ ۱۳۵۰ و بحران‌های پیامد آن و به‌ویژه بحران ۲۰۰۸-۲۰۰۹/ ۱۳۸۷- ۱۳۸۸ نظام سرمایه‌داری در روند و چگونگی و محل تولید تغییراتی داد. برون‌سپاری که بر افزایش پُرشتاب فناوری و کسب‌وکار مبتنی است، ‌همراه با تقسیم جدید نیروی کار و پراکندگی واحدهای تولیدی، ویژگی عصر جدید در دنیای کار است.

۱۴. علاوه بر آن، سرمایه‌داری ضمن تلاش برای تضعیف مقاومت سیاسی در برابر این سیاست‌های ضدّکارگری، سعی می‌کند قوانین و مقررات کارگری را انعطاف‌پذیرتر کند و با مقررات‌زدایی، به نقش سندیکاها در نمایندگی کردن کارگران لطمه بزند. در مجموع، به‌‌رغم حرکت‌ها و بسیج‌های بزرگ کارگران، نتیجهٔ این مرحلهٔ کنونی، پراکنده‌کاری و ناپایداری شغلی و آگاهی در بخش بزرگی از طبقهٔ کارگر ما بوده است.

۱۵. فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری و اتحادیه‌ها و سندیکاهای عضو آن نباید این وضعیت جدید را دست‌کم بگیرند. برعکس، با تقویت آموزش سیاسی و فعالیت اتحادیه‌ای در میان پایگاه کارگری خود، به‌ویژه با استفاده از تاکتیک‌ها و شیوه‌های مناسب، باید این وضعیت را مطالعه و با آن مقابله کنند.

در این زمینه، کنگرهٔ هجدهم فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری این هدف‌های اولویت‌دار را برای دورهٔ بعدی کار خود تصویب می‌کند.

پایان بخش دوم – ادامه دارد.

به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم» شمارۀ ۶۹، ۸ اسفند ۱۴۰۱