اطلاعیۀ حزب تودۀ ایران دربارۀ قتل فجیع داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر
قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر- هرچند اکنون در ابهام- زنجیره‌ای از قتل‌های پنهان و در پردهٔ ابهام نگه داشته شده را در خاطرهٔ مردم میهن ما زنده کرده است!
پشت پرده مثل اشباح حکم صادر می‌کنید. دیگر نمی‌توانم تحمل کنم. من می‌آیم و به‌همراه دستیارانم در وزارت ارشاد تحصن می‌کنم. تا حقم را نگیرم ول نمی‌کنم. وزارت ارشاد! وزیر محترم! به حرف من گوش بده. من دیگر نمی‌توانم، می‌خواهم بجنگم. بیایید بزنید من را بکشید. این سینه من. من را بکشید، ولی من حقم را می‌گیرم.
[واکنش داریوش مهرجویی در ویدئویی خطاب به سازمان سینمایی کشور- زیرمجموعه وزارت ارشاد – جلوگیری از اکران فیلم “لامینور”، آخرین اثر مهرجویی با وجود داشتن پروانه نمایش. با بهر‌ه‌گیری از سایت رویداد ۲۴، به‌نقل از توییت مهدی خرمدل].*
خبر قتل داریوش مهرجویی کارگردان بنام کشور در عرصه سینما،و همسرش خانم وحیده محمدی فر، فیلمنامه‌نویس، در ۲۲ مهرماه ۱۴۰۲ هنگام شب در خانه‌شان، فضای جامعه را دگرگون کرد و خشمی عمیق را برانگیخت. تفاوت واکنش به قتل این کارگردان محبوب علاقمندان به سینما و همکار و همسر او با دیگر قتل‌های حکومتی پیشین این سنخ از فرهیختگان واکنش نشان دادن گسترده و اعلام انزجار آشکار در رسانه از سوی بسیاری از هنرمندان، نویسندگان، روشنفکران، و نیروهای مترقی و آزادی خواه کشور به‌منظور پیگیری تبه‌کاران مجری این جنایت است. به رغم مانورهای ریاکارانه مسئولان حکومت و نهاد های ذی ربط و تعلل آنها دررسیدگی به این پرونده، آنچه در اندیشه همگانی جامعه بویژه در میان روشنفکران و هنرمندان بازتاب یافته جنایتی با هدف ایجاد فضای ارعاب و انتقام از روشنفکران مردمی و نقش آنها در خیزش «زن، زندگی، آزادی» از سوی رژیم است. جدال رژیم ولایت فقیه با مردم بر سر مطالبهٔ هر حقی طبیعی و ازجمله و به‌ویژه ستیز با حق زنان، با اندیشه‌های هنرمندان، و نویسندگان- در هر رشته‌ای- و با تلاش‌‌های چهره‌های مردمی و مبارز راه آزادی، مدت‌زمانی کوتاه پس از انقلاب مردمی بهمن صحنهٔ همیشگی و ثابت در زندگی روزمره‌شان بوده است. قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر زنجیره‌ای از قتل‌های در پردهٔ ابهام نگه داشته شده را در خاطره مردم میهن ما زنده کرده است و یاد آور قتل های زنجیره ای سال های آخر دهه ۱۳۷۰ و از جمله قتل فجیع داریوش فروهر و همسرش پروانه اسکندری است.
داریوش مهرجویی خالق فیلم‌های سینمایی‌ای بود که غالباً با استقبال سینماروها روبرو می‌شد. او در فیلم‌هایش ضمن تصویر زندگی درحالِ زیستن مردم، بیننده را با معضلات مردم آشنا می‌کرد. به‌همین دلیل فیلم‌هایش چه در دوران سلطنت پهلوی و چه در جمهوری اسلامی پشت سد سانسور اندیشه‌خوار آنها متوقف می‌شد. از کارهای مهرجویی از جمله می توان به فیلم‌های او هم‌چون گاو، پستچی، دایره مینا، درخت گلابی، هامون، اجاره‌نشین‌ها، سارا، پری، لیلا، مهمان مامان و سنتوری اشاره کرد.
حزب تودهٔ ایران، قتل فجیع داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر را به خانواده‌های آنان و به‌ویژه فرزندان شان مریم و صفا و مونا مهرجویی، به دستیاران هنری این کارگردان، به دوستداران هنر او، به همه سینماگران و بازیگران آزادهٔ میهن، و به مردم ایران تسلیت می‌گوید. داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر با آفرینش‌های هنری‌شان زنده‌اند.
حزب تودۀ ایران
۲۶ مهرماه ۱۴۰۲
