غرفهٔ حزب تودهٔ ایران در چهل و هفتمین جشنوارهٔ «آوانته»- پرتغال

* غرفهٔ امسال با پوسترها و بَنرهای رنگارنگ، مبارزهٔ حزب تودهٔ ایران در راه صلح، حقوق و آزادی‌های دموکراتیک، و عدالت اجتماعی را به بازدیدکنندگان پرتغالی معرفی می‌کرد

* سخنرانی نمایندهٔ حزب به ‌دعوت حزب کمونیست پرتغال در این جشنواره در میزگردی با عنوان »همبستگی با مردم فلسطین و خلق‌های خاورمیانه«، با حضور نمایندگان حزب‌های کمونیست و چپ از پرتغال، ترکیه، لبنان، و فلسطین

* دیدار و گفت‌وگوی رسمی نمایندهٔ حزب با رهبری حزب کمونیست پرتغال

چهل و هفتمین جشنوارهٔ باشکوه آوانته [به‌پیش] در نیمهٔ اول شهریور امسال با شکوه و جلوهٔ همیشگی در شهر کارگری سیشل در استان ستوبال در کرانهٔ رودخانه عظیم تاگوش برگزار شد. صدها عضو سازمان جوانان کمونیست پرتغال چون هر سال دیگر فعالیت تابستانی‌شان را صرف آماده‌سازی و برگزاری موفق این جشنواره کرده بودند. در همهٔ جنبه‌های جشنواره، از فضای پُرجنب‌وجوش و شاد آن گرفته تا پرچم‌های سرخ پُرشماری که در پارک عظیم محل برگزاری جشنواره در اهتزاز بود و جلسه‌های بحثی که در گوشه و کنار پارک در جریان بود، می‌شد حضور و فعالیت جوانان کمونیست را دید.

آوانته جشنواره‌ای از موسیقی سنتی و مدرن، رقص، تئاتر، نمایشگاه کتاب، نمایشگاه‌های عظیم در ارتباط با عرصه‌های گونا‌گون حیات سیاسی و اجتماعی پرتغال و مبارزهٔ حزب کمونیست پرتغال است. به همین دلیل است که چپ پرتغال و به‌ویژه جوانان معمولاً در آن حضوری پُررنگ دارند.
صدها کارگر و تکنیسین و مهندس ساختمان، برق، لوله‌کشی، تأسیسات، و طراح محوطه و پارک در کنار اعضا و هواداران سازمان جوانان حزب کمونیست پرتغال در برپا کردن سازه‌های مورد نیاز جشنواره در طول تابستان گرم پرتغال و تزیین محوطهٔ پارک زحمت کشیدند. پارک عظیم محل برگزاری جشن و همهٔ تأسیسات آن متعلق به حزب کمونیست و در تملک حزب برادر است و این امتیازی برای رفقای پرتغالی در سازمان‌دهی موفق این جشنوارهٔ سالانه است.  سخنران اصلی مراسم باشکوه پایانی جشنوارهٔ امسال آوانته پائلو ریماندو، دبیرکل جدید حزب کمونیست پرتغال، بود. در حالی ‌که دسته‌های متعدد جوانان با پرچم‌هایشان در دست و سرودخوانان به مراسم ملحق می‌شدند، او در حضور هزاران شرکت‌کننده سخنرانی کرد.

فعالیت غرفهٔ حزب تودهٔ ایران
امسال نیز نمایندگی کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران به ‌دعوت حزب کمونیست پرتغال در جشنوارهٔ آوانته شرکت کرد و با سازمان‌دهی غرفه‌ای که با  پوسترها و بنرهای متعد تزیین شده بود، برای مطلع کردن شرکت‌کنندگان جشنواره از حقایق زندگی و کار و مبارزه در ایران و نقش حزبمان در آن تلاش ویژه‌ای کرد.

در آوانته امسال، همچون چند سال گذشته، با هماهنگی دفتر بین‌المللی حزب کمونیست پرتغال، حزب ما اعلامیه‌ای با عنوان “82 سال مبارزه برای صلح، دموکراسی و سوسیالیسم”، نوشتهٔ کوتاهی دربارهٔ تاریخ حزب تودهٔ ایران، تحلیل سیاسی تحول‌های سیاسی ایران و منطقه، و آماج‌های مبارزاتی حزب به زبان پرتغالی ترجمه و در طول برگزاری جشنواره بین هزاران نفر از دیدارکنندگان غرفه توزیع کرد. علاوه‌ بر این، شمارهٔ ویژه «توده نیوز»، ارگان شعبهٔ بین‌المللی حزب به ‌زبان انگلیسی، در اختیار مراجعه‌کنندگان به غرفه حزب گذاشته شد. این شمارهٔ توده نیوز در بر دارندهٔ بیانیه‌های کمیتهٔ مرکزی حزب در ماه‌های اخیر بود. همچنین، تازه‌ترین شمارهٔ مجلهٔ «ایران تودِی» (ایران امروز)، نشریهٔ انگلیسی‌زبان کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر)، در اختیار مراجعان گذاشته شد. نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب در طول برگزاری جشنواره با اعضای رهبری حزب کمونیست پرتغال و حزب‌های برادر دیگر که در جشنواره شرکت داشتند، از جمله حزب‌های برادر از هلند، ترکیه، شیلی، ونزوئلا، اسپانیا، آلمان، بلژیک، لبنان، بریتانیا، و جمهوری ایرلند دیدار و گفت‌وگو کرد. در روز آخر جشنواره، رفیق نمایندهٔ حزبمان همراه با همهٔ میهمانان بین‌المللی جشنواره در جلسه بحثی با اعضای هیئت سیاسی و کمیتهٔ مرکزی حزب کمونیست پرتغال شرکت کرد که در فعالیت‌های بخش روابط بین‌المللی حزب کمونیست پرتغال مسئولیت دارند. در ملاقات رسمی نمایندهٔ حزبمان با نمایندهٔ رهبری حزب کمونیست پرتغال، دربارهٔ اوضاع اجتماعی و سیاسی دو کشور تبادل‌نظر شد. در این دیدار، ضمن توجه به اوضاع بسیار دشوار و حساس و خطرناک منطقه خاورمیانه، دربارهٔ همکاری‌های متقابل مشورت‌های لازم صورت گرفت. نمایندهٔ حزبمان از همبستگی پیگیر حزب برادر با مبارزهٔ مردم ایران برای آزادی و دموکراسی راستین و عدالت اجتماعی قدردانی و تشکر کرد.

در همبستگی با مردم فلسطین و خلق‌های منطقهٔ خاورمیانه

به ‌دعوت حزب کمونیست پرتغال، در بعدازظهر روز دوم جشنواره، نمایندهٔ حزب تودهٔ ایران همراه با نمایندگان حزب‌های پرتغال،  ترکیه، لبنان و دو سازمان تاریخی ترقیخواه طرفدار آزادی خلق فلسطین در میزگردی با عنوان “همبستگی با مردم فلسطین و خلق‌های خاورمیانه” شرکت و سخنرانی کرد. صدها تن از بازدیدکنندگان جشنواره به این بحث و به پرسش و پاسخ‌ها دربارهٔ مسئلهٔ کلیدی خلق‌های منطقه گوش دادند و در بحث‌های زنده و همه‌جانبهٔ آن شرکت کردند. رفیق جورج کادیما، عضو کمیتهٔ مرکزی حزب کمونیست پرتغال، مسئولیت برگزاری این میزگرد را به ‌عهده داشت.

نمایندهٔ حزب تودهٔ ایران از جمله گفت:

“اجازه دهید سخنانم را با ابراز صمیمانه‌ترین همبستگی حزب تودهٔ ایران با مبارزات مردم فلسطین آغاز کنم که برای تحقق حقوق طبیعی و قانونمندشان، در رویارویی با اسرائیل و حامیان دولت صهیونیستی آن قرار گرفته‌اند. از سال گذشته، در پی به قدرت رسیدن دولت راست افراطی در اسرائیل، که نیروهای فاشیست در آن شرکت دارند، این مبارزه بسیار سخت‌تر شده است. این واقعیتی انکارنشدنی است که از سال گذشته، چشم‌انداز مبارزه برحق مردم فلسطین برای به دست آوردن حق تعیین سرنوشت بسیار دشوارتر و پیچیده‌تر شده است.”

در ادامه، او افزود: “حزب تودهٔ ایران همدوش اکثر حزب‌های کمونیست و کارگری جهان متعهد به حمایت از اجرا شدن قطعنامه‌ها و فرایندهای رسمی شناخته‌شده بین‌المللی،‌ از جمله در سازمان ملل، است که برای ایجاد کشور مستقل فلسطین در محدودهٔ مرزهای پیش از ژوئن 1967، با پایتخت آن در بیت‌المقدس شرقی، و همچنین بازگشت همهٔ آوارگان فلسطینی، تصویب شده است.” رفیق نمایندهٔ حزب در بخشی دیگر از سخنانش به تشریح شرایطی پرداخت که به‌دلیل هژمونی امپریالیسم و نیروهای ارتجاعی حاکم در منطقه در اینجا مسلط است. او گفت: “به‌واقع، وقتی اوضاع خاورمیانه را در نظر بگیریم، از لبنان گرفته تا ایران و از  سوریه و عراق گرفته تا اردن و مصر، می‌بینیم که پیچیده‌تر و خطرناک‌تر شده است. به دلایلی که وجود و ادامه چنین وضعی را ممکن کرده است، کشورهای منطقه امروزه بیشتر زیر حاکمیت رژیم‌های دیکتاتوری و وابستگی مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی-سیاسی قرار دارند. موفقیت خلق‌های زحمتکش و ستم‌دیده منطقه در مبارزه برای تحقق صلح، دموکراسی واقعی، حقوق و آزادی‌های اجتماعی، و عدالت اجتماعی منوط به درک و شناسایی عوامل تداوم بحران مزمن سیاسی کنونی است. حزب ما با مبارزهٔ همهٔ ملت‌های منطقه در راه دستیابی به صلح، دموکراسی، حقوق و آزادی‌های دموکراتیک، و پیشرفت ابراز همبستگی می‌کند.”  رفیق سپس در توضیح دلایل مشخص بحران موجود در ایران و منطقه، در کنار نقش فاجعه‌بار امپریالیسم آمریکا و بریتانیا، به نقش اسلام سیاسی در به شکست کشاندن تلاش‌های مردم و نیروهای سیاسی مترقی ایران در یک قرن گذشته پرداخت و گفت: “به‌دلیل تسلط یافتن نیروهای سرکوبگر ارتجاع مذهبی، یعنی طیف‌های مختلف جنبش‌های اسلام‌گرا ،که از طریق سرکوب خشن جسمانی و سیاسی دست برتر یافته‌اند، نیروهای مترقی با دشواری‌های زیادی روبه‌رو هستند که ریشه‌های عینی و ذهنی متعددی دارد.”

او افزود: “تسلط اسلام سیاسی، به‌عنوان نیرویی که نه‌تنها سهم مهمی در مشارکت در برنامه‌های امپریالیستی دارد، بلکه به‌ویژه در جمهوری اسلامی ایران با استقلال محلی خاصی عمل می‌کند، در شرایط ایران بسیار مخرب بوده است. شعارهای عوام‌فریبانه و عاری از محتوای برخی از نیروهای آن گاهی به‌مثابهٔ پتانسیل ضدّامپریالیستی تلقی می‌شود. اسلام سیاسی اساساً با بسیاری از جنبه‌های مدرنیته توسعه‌یافته به‌دلیل پیشرفت اجتماعی و احترام به حقوق بشر و حقوق دموکراتیک در جامعه مخالف است. بنابراین، ظاهر آن به‌عنوان ایدئولوژی ضدّغربی، با نیرویی اشتباه گرفته شده است که می‌تواند با مبارزات ضدّامپریالیستی همسو شود. انقلاب مردمی ۱۹۷۹ ایران دقیقاً به‌دلیل تسلط اسلام سیاسی و سرکوب وحشیانهٔ همهٔ نیروهای مترقی و چپ متوقف شد.”

فرازهایی از سخنرانی رفیق پائلو ریماندو، دبیرکل جدید حزب کمونیست پرتغال در مراسم پایانی

“از شما می‌خواهیم که تعهد حزب کمونیست پرتغال به مبارزه برای تحقق حقوق، حاکمیت ملی، و عادلانه‌تر شدن جهان را به ملت‌هایی خود بازگو کنید. روی تعهد ما برای تقویت جنبش بین‌المللی کمونیستی و انقلابی حساب کنید… روی یاری ما برای قدرت بیشتر دادن به جبههٔ ضدّامپریالیستی و در نتیجه، هموار کردن راه برای صلح و پیشرفت اجتماعی، حساب کنید؛ مبارزه‌ای که همان‌طور که هر روز می‌بینیم، با خطراتی مواجه است اما توانایی‌هایی نیز دارد…. بحران ساختاری سرمایه‌داری و افول نسبی آمریکا و دیگر قدرت‌های بزرگ سرمایه‌داری جمع‌شده در گروه 7 در حال تشدید است. در سطح بین‌المللی، نیروها در حال بازآرایی‌اند، که نمونهٔ آن نشست اخیر بریکس بود… آمریکا و ناتو و اتحادیهٔ اروپا در مواجهه با مقاومت و مبارزه پیگیر مردم، استثمار و رویارویی در سراسر جهان را تشدید می‌کنند…. اینجا ما در تمام ابعاد آن، سرشت واقعی سرمایه‌داری را در انباشت وحشیانه و تمرکز ثروت، به قیمت استثمار، فقر، نابرابری، بی‌عدالتی، گرسنگی، بیماری، غارت، و چپاول منابع، می‌بینیم. در اینجا، ما رنگ واقعی سرمایه‌داری را که سبز نبوده است، نیست، و هرگز نخواهد بود، می‌بینیم…آنجا ما تشدید نظامیگری در آسیا و اقیانوسیه و تحریک علیه چین را داریم؛ باج‌گیری، تحریم، محاصره، مداخله، و تجاوز در خاورمیانه، آفریقا، آمریکای لاتین، اروپا، و آسیا و در همهٔ کشورها و ملت‌هایی را داریم که جرئت کرده‌اند در برابر حاکمیت امپریالیسم تسلیم نشوند…در این جشنوارهٔ صلح، و با ارادهٔ قدرتمند کسانی که همیشه خود را به مبارزه با جنگ و ساختن جهانی امن متعهد کرده‌اند، تأیید می‌کنیم که باید به صلح فرصت دهیم؛ که ما به دوستی و همکاری بیشتر، و نفرت و جنگ افروزی کمتر، نیاز داریم… ضروری است که در مقابل کسانی مقاومت کنیم که بدون هیچ احساسی به مرگ و ویرانی، روی درگیری‌های نظامی در نقاط مختلف جهان- بدون توجه به بهای گزاف آن- شرط‌بندی می‌کنند و بر ادامهٔ جنگی که به مدت نه سال [از ۲۰۱۴] در اوکراین ادامه دارد- که هرگز نمی‌بایست شروع می‌شد و توقف فوری آن ضروری است- اصرار دارند. با مُهر اتحادیهٔ اروپا و اقدام‌های آن، مردم را به‌سوی فقیر شدن سوق می‌دهند.

در اینجا ما با اتحادیهٔ اروپایی پر از تناقض و گوش به فرمان آمریکا سروکار داریم که نظامیگری و زمینه‌سازی برای افکار و نیروهای فاشیستی و ارتجاعی را تبلیغ می‌کند. اتحادیهٔ اروپا متعهد به منافع و سودهای هنگفت و افسانه‌یی گروه‌بندی‌های اقتصادی سرمایه‌داری است… اتحادیهٔ اروپا در جلوگیری از مرگ هزاران پناه‌جو در دریای مدیترانه، که در حال فرار از کشورهایی‌اند که هدف حمله‌های آمریکا و اتحادیهٔ اروپا و ناتو قرار گرفته‌اند، ناتوان است. این وضع در خدمت مردم نیست… ما به همکاری، صلح، برابری بین کشورها، توسعه و پیشرفت اجتماعی، یعنی به هدف‌های که ما برایشان مبارزه می‌کنیم، نیاز داریم.”

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۹۳، ۱ آبان  ۱۴۰۲