سرمایه‌داری، زیستن در زمین را ناممکن می‌سازد!
بهزاد نوید
در هفته‌های گذشته با فاجعه‌های طبیعی‌ای متعدد در نقاط مختلف جهان روبرو بودیم که باز باعث کشته شدن صدها انسان، بی‌خانمانی ده‌هاهزار نفر، و کوچ اجباری هزاران خانواده شد.
واقعیت امر این است که در تمامی این فاجعه‌های زیست‌محیطی زحمتکشان بیشترین صدمه و فشار را متحمل می‌شوند. آنان با از دست دادن کار، مسکن، و تمامی امکان‌های زندگی‌شان فرصت بازگشتن به وضعیت قبل از رویداد فاجعه زیست‌محیطی را عملاً هیچ‌وقت در زندگی پیدا نمی‌کنند. به‌عنوان نمونه، آتش‌سوزی اخیر در جزیرهٔ “مائووی” (یکی از جزایر هاوایی) تمامی ساختمان‌های مسکونی و تجاری منطقهٔ لاهینا را با خاک یکسان کرد و هزاران ساکن این مناطق را بی‌خانمان کرد. هنوز یک هفته از این حادثه نگذشته بود که شرکت‌های مقاطعه‌کاری ساختمانی با حضور در زمین‌های خاکستر شده به کسانی که خانه و کاشانه‌شان را از دست داده بودند اعلام کردند که ما اینجا آمده‌ایم که تمامی زمین‌های شما را بخریم و شما را از ورشکستگی نجات دهیم. گستاخی شرکت‌ها را مردم با شعارهایی علیه آن‌ها و نیز دولت پاسخ دادند. ولی واقعیت چنین است که درنهایت مردمی که تمامی داروندارشان را از دست داده‌اند و دولت نیز هیچ کمکی به آنان نمی‌کند مجبور خواهند شد به‌قیمتی بسیار نازل زمین‌های‌شان را بفروشند.
در بازدید بایدن و همسرش از این جزیره در به‌اصطلاح اظهار همدردی با ساکنان آنجا دو هفته پس از این آتش‌سوزی، مردم با پلاکاردها و شعارهایی کمک دولت به ساکنان به‌جای ارسال پول و اسلحه به اوکرائین را خواستار شدند. در آتش‌سوزی‌ای دیگر که در غرب کانادا پیش آمد نیز هزاران نفر به ترک خانه و کاشانه‌شان مجبور شدند.
در اطلاعیه‌ای اضطراری که از سوی کمیتهٔ استانی “بی سی” حزب کمونیست کانادا منتشر شده است نکته‌هایی درست و مهم در مورد دلایل بدتر شدن وضعیت محیط زیست در استان “بی سی” ذکر شده است که در زیر ترجمهٔ آن را می‌خوانید:
اطلاعیهٔ اضطراری کمیتهٔ استان “بی سی” حزب کمونیست کانادا- ۱۹ اوت ۲۰۲۳/ ۲۸ مردادماه ۱۴۰۲
در تابستان امسال بار دیگر آتش‌سوزی‌هایی وسیع در جنگل‌های کانادا را شاهد هستیم که دال بر شواهدی جدید و چشمگیر مبنی بر تغییرات آب‌و‌هوایی‌ای هستند که با فعالیت‌های اقتصادی انسان- به‌ویژه انتشار کربن- مستقیماً مرتبط است. پانل بررسی تغییرات آبوهوایی میان دولت‌های کانادا هشدار می‌دهد که تغییرات آبوهوایی تهدیدی در برابر رفاه انسان و سلامت سیاره [زمین] است و تأکید می‌کند که برای تضمین آینده‌ای پایدار فرصتی کوتاه وجود دارد. خطرات و اثرات منفی پیش‌بینی‌شده و زیان‌ها و خسارت‌های مرتبط با هر افزایش گرمایش جهانی افزایش می‌یابند و امکان اثرگذاری اقدام‌هایی عاجل را برای کاهش خسارات وارد آمده به‌وسیلهٔ اجرای پروژه‌ها در این ده سال را نیز کاهش می‌دهند.
اما به‌جای اقدامی جامع در برابر این بحران، دولت سوسیال‌دمکرات نئودمکرات “بریتیش کلمبیا” [در کانادا] به حمایت از زیرساخت‌های جدید سوخت فسیلی ادامه می‌دهد درحالی که ادعا می‌کند هنوز می‌تواند هدف‌هایش برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را برآورده کند. دولت هم‌زمان با اعلام برنامه‌هایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از بخش سوخت‌های فسیلی، کارخانه گاز مایع طبیعی سدار را بر خلاف بیانیه آژانس بین‌المللی انرژی مبنی بر اینکه “برنامه جهانی به سمت صفر خالص تا سال ۲۰۵۰/ ۱۴۲۹ شامل سرمایه‌گذاری در پروژه‌های جدید تأمین سوخت فسیلی نمی‌شود” و نیز به‌رغم هشدار آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد که “سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های جدید سوخت‌های فسیلی یک جنون اخلاقی و اقتصادی است”، راه‌اندازی می‌کند.
دیوید ابی تنها چند هفته قبل از ادای سوگند برای برعهده گرفتن مقام نخست‌وزیری اظهار داشت: “ما نمی‌توانیم از طرفی به توسعه زیرساخت‌های سوخت فسیلی ادامه دهیم و از طرف دیگر به هدف‌های آب‌وهوایی‌مان دست یابیم.”
در همان روزی که ابی طرحی را برای کاهش آلودگی آبوهوایی ناشی از تأسیسات گاز مایع طبیعی اعلام کرد، هم‌زمان پروژه گاز مایع طبیعی کارخانه سدار را نیز تصویب کرد. کارخانه سدار از مشوق‌های مالی‌ای بسیار زیاد که از سوی دولت استانی (بی سی) به صنایع ارائه می‌شود استفاده کرد. ازجمله این مشوق‌ها به حذف مالیات بر درآمد گاز مایع طبیعی، قیمت پایین‌تر برق، معافیت مالیات فروش استانی مصالح ساختمانی، و نیز تخفیف مالیات استفاده کربن جدید می‌شود اشاره کرد.
به همان اندازه شرم‌آور است که (دولت) نئودمکرات از مشارکت کارخانه گاز مایع طبیعی سدار با بومیان هیسلا به‌عنوان فرصتی برای پنهان کردن این واقعیت استفاده می‌کند که آنان درحال ایجاد پروژه‌های سوخت فسیلی‌ای جدید هستند. رئیس بزرگ اتحادیه بومیان بی سی استوارت فیلیپ گسترش صنعت گاز مایع طبیعی و فراکینگ [استخراج گاز از لایه‌های سنگی زیرزمینی] را گامی ترسناک خواند.
به نقل از «به سوی آینده» شمارۀ ۵، آذر ۱۴۰۲
