* هشدارهای حزب از ماه ها پیش از تابستان ۶۷ دربارۀ خطر اعدام زندانیان سیاسی
* رفیق علی خاوری: جنگ خونین نباید جای خود را به صلح خونین بدهد!
* اعلامیۀ ده ها حزب کارگری و کمونیستی جهان دربارۀ کشتار زندانیان سیاسی
* بخش هایی از سخنان آیت الله منتظری خطاب به مجریان فاجعه ملی
هم میهنان گرامی
خبرهای تازه ای كه در بارهُ كشتار جمعی زندانیان سیاسی در سیاهچال های جمهوری اسلامی در سراسر كشور و به ویژه در تهران دریافت كرده ایم، حاكی از به وقوع پیوستن یك فاجعۀ ملی است. این فاجعۀ مصیبت بار ابعاد بسیار وسیع، هولناك و تكان دهنده دارد. حرف بر سر كشتار صدها تن از كادرها و اعضای برجستهُ حزب تودۀ ایران و دیگر سازمان ها و نیروهای انقلابی و ترقی خواه مخالف رژیم است. با یك دنیا دریغ و درد باید گفت كه پس از "خانه تكانی" خونبار رژیم در دخمه های دوزخی خود، خلق ایران و جنبش انقلابی میهن ما، جمعی از آگاه ترین، آزموده ترین و فداكارترین فرزندان خود را از دست داده است.
در این زندان که من هستم
کسی هرگز نمی‌خندد
کسی لب برنمی‌بندد
کسی از ریشه می‌گندد.
در این زندان که من هستم
کسی هر نیمه شب، کابوسِ مرگی زودرس را
"از جگر برمی‌کشد فریاد"
مصاحبهٔ نامهٔ مردم با رفیق عُمر الدیب، مسئول بخش روابط بین‌المللی و عضو هیئت سیاسی حزب کمونیست لبنان
س: چند سالی است که کشورهای منطقه با چالش‌های عمده‌ای از درون و بیرون مواجه‌اند، از فساد و رکود اقتصادی گرفته تا غارت خارجی و داعش و جنگ. از این نظر، وضعیت در لبنان چگونه است؟ مردم لبنان در حال حاضر با چه معضل‌های اقتصادی و سیاسی عمده‌ای روبرویند؟
امسال مصادف است با سی‌امین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷. کشتار بی‌رحمانه‌ای که هنوز وجدان‌های بیدار را به‌شدت تحت تأثیر آن قرار دارند. با اینکه این کشتار سبعیت رژیم حاکم نزد افکارعمومی را آشکار کرد، اما باید توجه داشت که سابقهٔ سرکوب در رژیم ولایت فقیه به آن مقطع زمانی محدود نمی‌شود. از همان روزهای نخست انقلاب، پروسه سرکوب برنامه‌ریزی شد و قدم به قدم به‌اجرا درآمد.
سایت فرارو، ۶ شهریورماه، نوشت: "جلسهٔ طرح سؤال از حسن روحانی رئیس جمهور در مجلس شورای اسلامی و پاسخ‌های او به سؤالات نمایندگان با موجی از واکنش‌های منفی از سوی مردم و فعالان سیاسی و اجتماعی روبه‌رو شده است." فرآرو در ادامه آورد: "در همین رابطه مرتضی کاظمیان تحلیلگر مسائل سیاسی در شبکه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور گفت: "روحانى هم چوب اکثریت مجلس را خورد، و هم پیاز افکارعمومی را. تفسیر نادرست و ارزیابى دور از واقع. او از ریشه اعتراض‌های دیماه گذشته و مقصر دانستن مردم، و نیز تلاش بی‌حاصل او برای همراه ساختن اکثریت مخالف مجلس، روحانی را از این‌جا مانده و از آن‌جا رانده ساخت.
خبرگزاری فارس، ۳ شهریورماه، به‌نقل از مرکز آمار ایران، نوشت: "بر اساس اعلام مرکز آمار ایران، نرخ تورم دوازده ماه منتهی به مردادماه ١٣٩٧ به ٩/٧ درصد رسید که در مقایسه با ماه قبل (٨/٧ درصد) یک درصد افزایش نشان می‌دهد. در این ماه درصد تغییر شاخص کل نسبت به ماه مشابه سال قبل ١٩.٣ درصد است؛ یعنی خانوارهای کشور به‌طور میانگین ١٩.٣ درصد بیشتر از مرداد ١٣٩٦ برای خرید یک ٬مجموعه کالا و خدمات یکسان٬ هزینه کردند که نسبت به این اطلاع در ماه قبل (١٣/٨ درصد) ۵٫۵ واحد درصد افزایش یافته است. نرخ تورم دوازده ماهه منتهی به مردادماه ١٣٩٧ به ٩,٧ درصد رسید که نسبت به همین اطلاع در ماه قبل (٨/٧ درصد) ١.٠ واحد درصد افزایش نشان می‌دهد. "
هم‌میهنان شریف و آگاه!
با فرارسیدن مرداد و شهریورماه ۱۳۹۷، سی سال از یکی از تکان‌دهنده‌ترین جنایت‌های سیاسی تاریخ معاصر ایران و جهان، یعنی فاجعهٔ ملی قتل‌عام هزاران زندانی سیاسی، به‌فرمان مستقیم خمینی، سپری می‌شود. با گذشت بیش از سی سال از این فاجعهٔ بزرگ، برخی گوشه های تاریک این جنایت، امر دهندگان، سازمان‌دهندگان و اجرا کنندگان آن روشن شده است و جای هیچ شبهه‌ای باقی نگذارده است که کشتار هزاران زندانی اسیر در تابستان ۱۳۶۷- زندانیانی که بسیاری از آنان قبلاً در بیدادگاه‌های قوهٔ قضائیه رژیم ولایت فقیه محاکمه و به زندان ]محکوم شده بودند- جز پاک‌سازی بزرگ و خونین مخالفان سیاسی و تأمین دوام حکومت جمهوری‌اسلامی هدفی نداشته است. [اعلامیه به صورت پی.دی.اف
در روزهای گذشته کارگران مجتمع نیشکر هفت‌تپه و همزمان با آن کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز بار دیگر دست به اعتصاب زده اند. کارگران نیشکر هفت‌تپه در پشتیبانی از همکاران خود در بخش خوراک دام و نی بری که شماری از آنها چندی پیش اخراج گردیده بودند، به شکل یکپارچه اعتصاب کردند. این اعتصاب، بخش‌های مختلف از واحد فنی -مهندسی تا کشاورزی و نگهبانی و تجهیزات این مجتمع تولیدی را در در بر گرفته است.
با فرارسیدن ۲۸ مردادماه ۱۳۹۷، شصت‌وپنج سال از کودتای آمریکایی- انگلیسی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ سپری شد، کودتایی که به سرنگونی حکومت ملی دکتر محمد مصدق و روی کار آمدن حکومت دیکتاتوری وابسته و ضد مردمی محمدرضا پهلوی منجر گردید. کودتای ۲۸ مرداد یکی از رخدادهای مهم تاریخ معاصر ایران است، رویدادی که امپریالیسم جهانی با سازمان‌دهی و اجرای آن در تعامل نزدیک با نیروهای مرتجع داخلی، امکان رشد و تحول دموکراتیک جامعه ما را برای دهه‌ها مسدود کرد. کودتای ۲۸ مرداد، با تحمیل حکومت دیکتاتوری شاه و ساواک بر ایران، ترور و سرکوب را بر فضای اجتماعی و سیاسی کشور مسلط کرد و به‌گونه‌ای ماهوی بر تمامی روندهای سیاسی و اقتصادی- اجتماعی آتی میهن ما تأثیری مخرب برجای گذاشت.
اغراق‌آمیز نخواهد بود اگر گفته شود در مقطع‌زمانی کنونی کشور ما از نظر وضعیت درونی و روابط بین‌المللی در موقعیتی سرنوشت‌ساز، استثنایی و بسیار بحرانی قرار گرفته است. همین‌طور، می‌توان به‌درستی گفت در این اوضاع حساس، ادامه حیات و عملکرد حکومت دیکتاتوری و در صدر آن علی خامنه‌ای در مقام ولی فقیه، افق آیندهٔ تحول‌ها در میهن‌مان را تاریک‌تر و به وضعی بس مخاطره آمیزتر سوق داده و خواهد داد.
بامدادِ روزِ آدینه ۲۶ مردادِ تازه آغاز شده بود که فشارِ خونِ بزرگ‌مردِ سینمای ایران تا پنج درجه پایین آمد. اورژانس را خبر کردند که آمد. از بدِ حادثه، برانکاردِ استاد انتظامی در آسانسورِ ساختمان جا نمی‌شد. باید او را از طبقه نهم و از پیچ و خَمِ پله‌ها پایین می‌آوردند که آوردند. و تا او را به بیمارستانِ باهنرِ تهران برسانند، جان از کالبدش گریخته بود. استاد عزتِ انتظامی که فروتنی، گشاده دستی، مردم‌داری و شیفتگی‌اش به کتاب، زبان‌زدِ همگان بود، در ۳۱ خردادِ ۱۳۰۳ در محله‌ی سنگلجِ تهران زاده شد:
”من برایِ شما همیشه همان عزتم. بچه‌ای از سنگلج... همانی که از سیزده سالگی در تماشاخانه‌های لاله زار با تشویق‌های شما بزرگ شده‌ام. همانی که همراهِ با شما با دردهای ایران بسیار گریسته‌ام و با شادی‌هایش لبخندها زده‌ام.“ )من عزتم، بچه سنگلج، غزاله سلطانی، نشرِ سخن ۱۳۹۲).
تشنج‌آفرینی و بحران‌سازی‌ای که از فروردین امسال بر رخدادهای سیاسی و اجتماعی نیکاراگوئه مستولی شده است، همچنان ادامه دارد. نیروهای مخالف دولت ساندینیستی نیکاراگوئه که از سوی آمریکا و راستگرایان حمایت می‌شوند، با سوار شدن بر موج خواست‌های قانونی و نارضایتی‌های عمومی مردم، فعالیت‌هایی خشونت‌بار را دامن زده‌اند و همراه با آن خواستار استعفای دانیل اورتِگا، رئیس‌جمهور منتخب کشور، و برگزاری انتخابات زودرس شده‌اند. رسانه‌های جهان روز ۲۵ تیر گزارش دادند که مقام‌های دولتی انباری از اسلحه و مهمات در دانشگاه مستقل ملی نیکاراگوئه کشف کرده‌اند.
روزنامه خراسان، ۲۲ مرداد، نوشت:"بالاخره بعد از ۲۱ سال سند حقوقی بهره برداری از دریای خزر در حالی توسط سران پنج کشور ساحلی این دریاچه امضا شد، که علی رغم مشخص شدن موضوعات مهمی مانند حوزه کشتی رانی و برداشت از منابع طبیعی و نحوه فعالیت نظامی در دریا، دو موضوع مرز دقیق آبی هر کشور و سهم آن ها از بستر دریا، بلاتکلیف ماند تا مذاکرات بیشتر کشورها تکلیف این دو حوزه مهم را مشخص کند."
پس از کنار زدن لولا داسیلوا و دیلما روسِف در برزیل، اکنون رافائل کوره‌آ، رئیس‌جمهور پیشین اکوادور، تازه‌ترین هدف امپریالیسم برای خاموش کردن صدای چپ در آمریکای لاتین شده است.
روز جمعه ۲۲ تیر، هزاران نفر از مردم برزیل در شهرهای مختلف آن کشور به خیابان‌ها آمدند تا در روزی که به نام ”روز ملّی مبارزه برای آزادی لولا ”تعیین شده بود، خواستار آزادی لولا داسیلوا، رئیس‌جمهور پیشین برزیل، شوند. لولا در فروردین امسال به ”جرم ”فساد و تبانی با یک شرکت ساختمانی و رشوه‌گیری به دوازده سال زندان محکوم شد و هم‌اکنون در زندان است.
روزنامه خراسان، ۱۸ مردادماه، نوشت: "وزیر کار به‌رغم عبور از استیضاح نافرجام اواخر سال گذشته و در شرایطی که جلسه استیضاح مملو از حواشی، ادعاهای عجیب و اتهامات موافقان و مخالفان علیه یکدیگر و وزیر کار بود، این بار نتوانست از سد استیضاح عبور کند و مجبور شد پس از پنج سال سکان‌داری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را ترک کند. حجم ادعاها و افشاگری‌های مطرح شده در این جلسه به حدی بود که رئیس مجلس از هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان خواست ظرف دو هفته به این موضوع رسیدگی و نتیجه را گزارش کند."
دنیا این روزها کشمکش‌های سیاسی داخلی آمریکا را با آمیزه‌ای از بیم و شگفتی نگاه می‌کند. تعجبی هم ندارد، چون در نمایشی که با شرکت ساکن کنونی کاخ سفید [دونالد ترامپ] به راه افتاده است، هر پیچ و تاب و چرخشی، پیامدهایی نیز برای کشورهای دیگر خواهد داشت.
